ترکیبات چای سبز بسیار پیچیده هستند. این نوشیدنی حاوی دویست ترکیب فعال است.
گوناگونی این ترکیبات تنها به ماهیت برگ چای مربوط نیست. بلکه به ناحیه ی کشت، فصل برداشت و فرآیند تولید نیز بستگی دارد.
از میان این ترکیبات سه ترکیب اهمیت بیشتری دارند:
– پلی فنل
– ال تیانین
– کافئین
هر فنجان چای سبز حاوی 24 الی 30 میلی گرم کافئین است.
میزان مناسب چای سبز در روز
باید توجه داشته باشید نوشیدن 3 تا 4 لیوان چای سبز در طول روز می تواند به کاهش وزن شما کمک کند. این تصور که نوشیدن این چای در دفعات زیاد می تواند میزان کالری سوزی در بدن را افزایش دهد، ایده اشتباهی است، زیرا با نوشیدن بیش از حد چایی سبز در طول روز، بدن علاوه بر آنکه با مشکل تحریک پذیری پایانه های عصبی روبه رو می شود، با اختلال دفع آب و الکترولیت های بدن مواجه می شود. به این ترتیب همانطور که باید در نوشیدن چای معمولی پرهیزهای لازم را رعایت کنید توصیه شده که در نوشیدن چای سبز نیز افراط نکنید.
آنتی اکسیدان های موجود در چایی سبز، سلول های پوست را در مقابل آسیب ها به ویژه رادیکال های آزاد، یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست، محافظت می کند. به این ترتیب چایی سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می شود.
مهمترین دلیلی که باعث می شود چای سبز باعث کاهش وزن شود وجود ال تیانین، کافئین و کاتکین در آن است.
کافئین نه تنها باعث بالارفتن سطح انرژی می شود بلکه باعث چربی سوزی و افزایش میزان مصرف کالری نیز میگردد. ( 9 کالری به ازای هر 100 میلیگرم کافئین).
فرآیند تولید چای سبز نسبت به سیاه بسیار کوتاه تر است. به همین دلیل این نوشینی بسیاری از مواد معدنی و ویتامین های خود (B و C) را حفظ می کند.
میزان مواد معدنی در آن حدود شش الی هشت درصد است. منگنز، فلوراید و آلومینیوم مهمترین این مواد هستند.
افرادی که کم کاری تیروئید دارند باید مصرف کافئین را به حداقل برسانند.
هیپو تیروئیدی Hypothyroidism یا کمکاری غده تیروئید در بین بیماریهای غده درونریز شایعترین بیماری پس از دیابت میباشد.این بیماری در زنان سه برابر شایعتر از مردان است.
زمانی این بیماری رخ می دهد که غده تیروئید ضعیف شده باشد و توان تولید مقدار کافی از هورمون های تیروئیدی را نداشته باشد .
علائم این بیماری شامل :
ضعف و خستگی، خوابآلودگی، پوست خشک، خشن و سرد، عدم تحمل به سرما، کاهش تعریق، برادی کاردی یا کندتپشی، زبان بزرگ، ادم (ورم) صورت (میکسدم)، فراموشکاری،
یبوست، افزایش وزن، اختلالات قاعدگی، سقطهای مکرر، تاخیر در رفلکسها، کمخونی و درد مفاصل و عضلات. بیماری در بالغین سیر کندی دارد و تدریجی است.
کمبود ید یکی از فاکتورهای اختلالات تیروئیدی مانند هاشیموتو , کم کاری تیروئید و سرطان تیروئید و بیماری های پستان در زنان است .
لووتیروکسین یکی از داروهای رایج تیروئید است و به جای هورمون های طبیعی تیروئید، که دیگر تولید نمی شوند، تجویز می شود.
کافئین ماده ای است که به مقدار زیادی در قهوه، چای، نوشابه ها و شکلات یافت می شود. مانند بسیاری از داروها، کافئین در جذب لووتیروکسین اختلال ایجاد می کند
. شما می توانید از مواد غذایی حاوی کافئین استفاده نمایید، اما باید دوز داروی خود را کنترل کرده و از مصرف همزمان انها با لووتیروکسین پرهیز کنید.
لووتیروکسین یا هورمون T4 و یا هورمون تیروئید، تحت نام های تجاری متفاوتی به فروش می رسد.
پزشکان این دارو را برای بیمارانی که تیروئیدشان به مقدار کافی هورمون تولید نمی کند و یا کسانی که تیروئید خود را به علت بیماری یا سرطان خارج کرده اند، تجویز می کنند.
این دارو معمولا هر روز و در طول زندگی افراد باید مصرف گردد.
مطالعه ای که در مجله “مطالعات بالینی تیروئید برای بیماران” چاپ شده است، نشان می دهد که مواد دارای کافئین – اگر هم زمان یا کمی پس از مصرف لووتیروکسین مصرف شود- باعث
کاهش جذب لووتیروکسین می شود. به ویژه کسانی که عملکرد تیروئید شان خیلی ضعیف است ممکن است از این کاهش جذب، بیشتر متاثر شوند.
زیرا که غده تیروئیدشان قادربه جبران این کمبود نیست.